ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Μάρκελλος (συγγραφέας των έργων «Η απαγωγή της Τασούλας», «Χορευτική πανούκλα» και «Δυο πορτοκάλια για τα Χριστούγεννα») εμπνέεται από έναν λαϊκό θρύλο της Ηπείρου, καταγεγραμμένο στο πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο του καθηγητή κοινωνικής ανθρωπολογίας Βασίλη Νιτσιάκου «Και το σώμα θυμάται», για να συνθέσει ένα δημοτικοφανές κείμενο στα πρότυπα των Παραλογών, σε έμμετρο στίχο και ηπειρώτικο γλωσσικό ιδίωμα.

Μια ομάδα ηθοποιών-μουσικών ερμηνεύουν άλλοτε ως Αφηγητές κι άλλοτε ως Δρώντες Χαρακτήρες, ενώ ταυτόχρονα τραγουδούν πρωτότυπες συνθέσεις σε δρόμους πολυφωνικού ηπειρώτικου από τη Βασούλα Δελλή και τη Ναταλία Λαμπαδάκη, μέλη του φωνητικού σχήματος «Πλειάδες».

Η παράσταση χρησιμοποιεί το φυσικό φως, τον πολυφωνικό ήχο και τον έμμετρο Λόγο για να δημιουργήσει, λίγο πριν τη δύση του ηλίου,  μια μυσταγωγική εμπειρία για τον θεατή, ανάλογη με εκείνη που βίωσαν μισό αιώνα νωρίτερα οι κάτοικοι της Αετομηλίτσας, οι αληθινοί πρωταγωνιστές του επεισοδίου που έδωσε την έμπνευση για την συγγραφή.

Ο ΘΡΥΛΟΣ

Η γριά Ίτσα είχε ιδιαίτερο ρόλο στην κοινότητα του χωριού Αετομηλίτσα της Κόνιτσας. Είχε χαρακτηριστικά καλής μαγίστρας, σκορπίζοντας γύρω της ανακούφιση ανάμεικτη με φόβο. Τον Ιούλιο του 1974, όταν κηρύχτηκε γενική επιστράτευση, μάζεψε τα κορίτσια στην εκκλησία του Αϊ-Νικόλα για την επιτέλεση ενός αρχέγονου, αποτρεπτικού χορού. Ενός ανάποδου χορού, αντίθετου με τη φορά των δεικτών του ρολογιού, με τα πρόσωπα να κοιτούν όχι προς το κέντρο του κύκλου, αλλά προς τα έξω. Χορεύοντας επαναλάμβαναν ρυθμικά τα λόγια: «Δεν είναι τίποτα, καλέ, δεν είναι τίποτα. Οι εχθροί στη θάλασσα και τα παιδιά στο σπίτι».